“…รีบ….สารภาพบาป”
สดุดี 119:176 ข้าพระองค์หลงเจิ่นดังแกะที่หายไป ขอทรงเสาะผู้รับใช้ของพระองค์ เพราะข้าพระองค์ไม่ลืมพระบัญญัติของพระองค์ “บาป” แปลว่า พลาดไปจากเป้า หรือพลาดไปจากน้ำพระทัยของพระเจ้า หนังสือสดุดีข้างต้นเป็นข้อปิดท้ายของผู้ที่อยู่กับพระธรรมพระโอวาท พระบัญญัติ กฎหมาย ข้อบังคับ ถ้อยคำพระวจนะของพระเจ้าตลอดเวลา แต่…เขาก็ยังรู้ตัวว่าตนเองนั้นเป็นเหมือนแกะที่มักหลงเจิ่น ผิดไปจากเป้าหมายน้ำพระทัยพระเจ้า เขารู้ว่า พระเจ้าคือผู้นำเขากลับสู่หนทางที่ควรจะเดิน ขอทรงเสาะผู้รับใช้ของพระองค์ นี่คือท่าทีของผู้ที่แม้จะระมัดระวังก็ยังพลาดได้ พระคัมภีร์ใหม่ก็มีเรื่องของผู้ระมัดระวังที่พลาดได้ด้วยเช่นกัน 1ยอห์น 1:9 ถ้าเราสารภาพบาปของเรา พระองค์ทรงสัตย์ซื่อและเที่ยงธรรม ก็จะทรงโปรดยกบาปของเรา และจะทรงชำระเราให้พ้นจากการอธรรมทั้งสิ้น พระคัมภีร์ใหม่ตอนนี้ไม่ได้เปิดช่องโอกาสให้แก่คนที่อยากทำบาปแล้วกลับมาสารภาพ แต่เป็นเรื่องของการ…รีบ…สารภาพบาป… เป็นความไม่อ้อยอิ่งอยู่กับความบาป หรือสิ่งที่ทำให้เราหลงไปจากทางของพระเจ้า ทำไมต้อง…รีบ…สารภาพบาป… ข้าพเจ้าอยากจะยกตัวอย่างภาพของเข็มทิศเครื่องบิน ซึ่งหากตั้งผิดองศาไปเพียงนิดเดียว เครื่องบินก็จะบินห่างจากจุดหมายปลายทางชนิดตรงกันข้ามกับเส้นทางที่จะไปได้ (ไปไม่ถึงที่หมายในที่สุด) เช่นเดียวกัน การ…รีบ…สารภาพบาป…เป็นการรีบปรับทิศทางกลับมาอยู่ในทางของพระเจ้า หากยังอ้อยอิ่งอยู่กับความบาป ชีวิตก็จะยิ่งออกห่างจากทางของพระเจ้าจนกลายเป็นตรงกันข้ามกับทางของพระเจ้า (ไปไม่ถึงสุดปลายทาง) หนังสือยากอบได้กล่าวถึงความร้ายแรงต่อชีวิตของคนที่ทำบาปแล้วยังส่งผลกระทบต่อคนมากมายด้ว ยากอบ 5:19-20 19 พี่น้องของข้าพเจ้า ถ้าคนใดในพวกท่านหลงผิดไปจากความจริง และผู้ใดชักจูงเขาให้เขากลับใจเสียใหม่20 จงให้ผู้นั้นรู้เถิดว่า ผู้ที่ช่วยคนบาปคนหนึ่งให้พ้นจากทางผิดของเขานั้น ก็ได้ช่วยจิตวิญญาณของเขาให้รอดพ้นจากความตาย และได้กำจัดบาปเสียมากมาย นอกจากจะไปไม่ถึงสุดทางของพระเจ้าแล้ว ยังไปสิ้นสุดที่ทางของความตาย …รีบ…สารภาพบาป…เป็นการหันกลับจากทางบาป เลิกทำบาป และกลับใจใหม่ และยังเป็นโอกาสขณะที่ทำได้ขณะยังมีชีวิตอยู่ เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ขณะข้าพเจ้าวางเบ็ดตกปลาไว้ริมคลองข้างบ้าน แล้วปลามากินเหยื่ออย่างรวดเร็วจนข้าพเจ้าคว้าคันเบ็ดไว้ไม่ทัน คันเบ็ดหล่นลงคลอง เนื่องจากปลาตัวใหญ่ มันก็ลากคันเบ็ดหายไป จนต้องวานคนมาทำสวนที่ติดกันให้ช่วยลงงมให้ คนสวนงมในคลองเป็นร้อยเมตรไปมาสามรอบ จนจะถอดใจ ข้าพเจ้ารู้ว่า ข้าพเจ้าต้องรีบสารภาพบาป ข้าพเจ้าอธิษฐานกับพระเจ้าขอให้เจอ และรู้ว่า เหตุการณ์ครั้งนี้ข้าพเจ้าต้องขอพระเจ้ายกโทษในความขี้บ่น อารมณ์เสีย สุดท้ายปลาว่ายเอาเบ็ดสะบัดคืนให้ตรงหน้าข้าพเจ้าอย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้นึกถึงเรื่องโยนาห์อธิษฐานคืนสู่น้ำพระทัยพระเจ้า พระเจ้าทรงสั่งปลาให้สำรอกโยนาห์ออกมาสู่แผ่นดินแห้ง