“จิ๋ว….แต่แจ๋ว”

สุภาษิต 30:24-28 24 มี​สี่​สิ่ง​ใน​แผ่นดิน​โลก​ที่​เล็ก​เหลือเกิน แต่​มี​ปัญญา​มาก​เหลือล้น 25 มด เป็น​ประชากร​ที่​ไม่​แข็งแรง แต่​มัน​ยัง​เตรียม​อาหาร​ของ​มัน​ไว้​ใน​ฤดู​แล้ง 26 ตัว​กระจง​ผา เป็น​ประชากร​ที่​ไม่​มี​กำลัง แต่​มัน​ยัง​สร้าง​บ้าน​ของ​มัน​ใน​ซอก​หิน 27 ตั๊กแตน​ไม่​มี​ราชา แต่​มัน​ยัง​เดินขบวน​เป็น​แถว 28 ตุ๊กแก​นั้น เจ้า​เอา​มือ​จับ​ได้ แต่​มัน​ยัง​อยู่​ใน​พระ​ราชวัง  ขณะข้าพเจ้านั่งอยู่ริมคลองข้างบ้านในเช้าเมื่อวาน ก็มองเห็นมดตัวหนึ่งกำลังเดินบนแผ่นไม้ที่ข้าพเจ้าเอาทุเรียนวางไว้ (กำลังอร่อยกับการกินทุเรียน) สังเกตว่า มีมดเพียงตัวเดียว ที่เดินผ่านกล่องทุเรียน (กลิ่นน่าจะแรงพอดู) แต่มดตัวนี้ ไม่ได้แวะเข้ามาที่กล่องทุเรียนของข้าพเจ้าเลย จากเดินช้าๆ มันเร่งรีบมากขึ้น แบบตื่นเต้น วิ่งไปวิ่งมา เหมือนหาทางกลับบ้านไม่ถูก  แล้วข้าพเจ้าก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นในความคิดว่า จงดูมดตัวนี้สิ มันรู้สึกว่า มันพบสุดยอดของอาหาร แต่มันไม่คิดจะกินคนเดียว มันจะไปตามพรรคพวกของมันมาเพื่อจะขนทุเรียนก้อนยักษ์นี้กลับรังของมัน (โดยไม่รู้เลยว่า ทุกเรียนก้อนยักษ์นี้ที่กำลังจะเสร็จยักษ์ที่กำลังนั่งเคี้ยวทุเรียนตุ้ยๆอย่างรวดเร็ว)มันกลับมาอีกที ก็คงจะไม่เห็นทุ เรียนกล่องนี้แล้ว ฮาฮ่าๆๆๆๆ รู้สึกดีที่ได้แกล้งมด บางทีข้าพเจ้าอารมณ์ดีๆก็จะเผื่อแผ่อาหารให้มดตัวน้อยตัวนิดเหล่านี้ให้แบกอาหารกลับไปรังของมัน ในเวลาเดียวกัน ข้อพระคัมภีร์เกี่ยวกับมดก็ผุดขึ้นมาในความ คิดของข้าพเจ้า และเมื่อข้าพเจ้าเปิดอ่าน พระคัมภีร์ๆไม่ได้พูดถึงมดชนิดเดียว แต่พูดถึงสัตว์สี่ชนิดที่ “จิ๋ว…แต่แจ๋ว”  สัตว์สี่ชนิดนี้ ได้แก่ มด เลียงผา ตั๊กแตน และตุ๊กแก ความช่างสังเกตของผู้เขียนหนังสือสุภาษิต ทำให้มองเห็นความ “จิ๋ว…แต่แจ๋ว” 24 มี​สี่​สิ่ง​ใน​แผ่นดิน​โลก​ที่​เล็ก​เหลือเกิน แต่​มี​ปัญญา​มาก​เหลือล้น ไม่ว่าจะขนาด กำลัง  ยากที่จะจัดระเบียบ และน่าเกลียด(ไม่น่ารัก) แต่เมื่อมีปัญญาเข้ามาเกี่ยวข้อง สัตว์สี่ชนิดนี้ กลายเป็นตัวอย่างระดับบทกวีแฝงบทเรียนชีวิตให้กับมนุษย์  ข้าพเจ้าเองได้รับบทเรียนจากเรื่องของมดอยู่บ่อยๆ  และพระเจ้าก็ตรัสกับข้าพเจ้าเรื่องมดในเช้าวันเสาร์ที่ผ่านมา เป็นบทเรียนเรื่องสันชาตญาณของการคิดถึงความต้องการของคนอื่นมาก่อนตัวเอง โอ้ เจ้ามดตัวน้อยนิด ได้ให้บทเรียนที่ล้ำค่า อย่างที่พระคัมภีร์ได้กล่าวถึงว่า แม้มันจะตัวเล็ก แต่มีปัญญาอย่างเหลือล้น  ความมีปัญญาของมันได้แสดงออกด้วยการจัดหาเตรียมอาหารสำหรับมดตัวอื่น เผื่อส่วนรวม ไม่ใช่แค่คิดถึงแต่ตัวของมันเอง ความจิ๋ว…แต่แจ๋ว ของมันคือ การมีสันชาตญาณเพื่อส่วนรวม มันคิดถึงว่า ถ้าส่วนใหญ่อยู่รอด มันก็รอดด้วย ถ้าส่วนใหญ่ไปไม่รอด มันจะรอดหรือ คิดในมุมกลับ มดแต่ละตัว ต่างออกไปหาอาหาร บางตัวพบกับอาหาร บางตัวก็ไม่พบอาหาร แต่ด้วยจำนวนที่มากมายของมัน ทำให้ต้องมีสักตัวที่ได้พบอาหาร แม้ว่า บางตัวจะพบทุเรียนของข้าพเจ้าแล้วก็ชวดไปก็ตาม (ฮาฮ่าๆๆๆๆ) เพราะสันชาตญาณของมันที่ต้องกลับไปบอกพวกมดตัวอื่นๆ แต่ก็ยังมีมดตัวอื่นที่ใช้สันชาตญาณเดียวกัน ทำให้มันสามารถมีอาหารเพียงพอสำหรับฤดูที่ขาดแคลนแน่นอน  ขอให้เราทั้งหลายจงเป็นอย่างมดที่มองเห็นความต้องการของส่วนรวมมาก่อนส่วนตัวเสมอ อาเมน

By admin