“….เป็นคริสเตียนอย่างไหนดี….”
ไม่มีพระวิญญาณบริสุทธิ์ มีพระวิญญาณบริสุทธิ์
พระเจ้าอยู่ไกล พระเจ้าอยู่กับเรา
พระคริสต์อยู่ในอดีต จักรวาลกลับมีชีวิตใหม่และอาณาจักรใหม่เกิดขึ้น
พระกิตติคุณเป็นตัวหนังสือที่ตายไปแล้ว พระกิตติคุณมีฤทธิ์อำนาจในการชักจูง
คริสตจักรเป็นแค่องค์กร คริสตจักรคือชีวิตแห่งการเข้าสนิทสนมกับองค์ตรีเอกานุ
ภาพและเป็นพระกายของพระคริสต์
สิทธิอำนาจเป็นได้แค่การปกครอง สิทธิอำนาจคือสิ่งที่ปลดปล่อยผู้คนสู่เสรีภาพ
พันธกิจเป็นแค่ข้อมูลประชาสัมพันธ์ พันธกิจคือวันเพนเตคอส
การอธิษฐานคือแค่คำอาลัยอาวรณ์ อธิษฐานคือความทรงจำและการรอคอยอย่างคาดหวัง
และเป็นแค่การเตือนถึงอดีตที่ผ่านมา
การดำเนินชีวิตของคริสเตียนยังเป็นทาส ดำเนินชีวิตอย่างมนุษย์ที่มีพระเจ้าทำกิจผ่านบนโลกนี้เรื่องศีลธรรมจรรยา
โรม 8:14-17 14 เพราะว่าพระวิญญาณของพระเจ้าทรงนำผู้ใด ผู้นั้นก็เป็นบุตรของพระเจ้า15 เหตุว่าท่านไม่ได้รับน้ำใจทาสซึ่งทำให้ตกในความกลัวอีก แต่ท่านได้รับพระวิญญาณผู้ทรงให้เป็นบุตรของพระเจ้า ให้เราทั้งหลายร้องเรียกพระเจ้าว่า “อับบา” คือพระบิดา 16 พระวิญญาณนั้นเป็นพยานร่วมกับวิญญาณจิตของเราทั้งหลายว่า เราทั้งหลายเป็นบุตรของพระเจ้า17 และถ้าเราทั้งหลายเป็นบุตรแล้ว เราก็เป็นทายาท คือเป็นทายาทของพระเจ้า และเป็นทายาทร่วมกับพระคริสต์ เมื่อเราทั้งหลายทนทุกข์ทรมานด้วยกันกับพระองค์นั้น ก็เพื่อเราทั้งหลายจะได้ศักดิ์ศรีด้วยกันกับพระองค์ด้วย มีคำพูดหนึ่งกล่าวว่า เราไม่สามารถที่จะเลือกยืนอยู่ตรงกลางคือ ไม่เลือกเลยไม่ได้ เช่นเดียวกัน คำพูดเดียวกันนี้ก็กำลังย้ำกับเราทั้งหลายซึ่งเป็นคริสเตียนแล้วว่า เราไม่สามารถอยู่ตรงกลางคือ ดำเนินชีวิตอย่างคริสเตียนที่มีหรือไม่มีพระวิญญาณบริสุทธิ์ก็ได้ ไม่เห็นจะสำคัญลองอ่านพระคัมภีร์ข้างต้นหลายๆรอบแล้วเราจะรู้ว่า สำคัญขนาดไหน มันหมายถึงสถานะที่ใช่หรือไม่ใช่เชียวนะ มันหมายถึงสปิริตที่แตกต่างระหว่างความเป็นทาสของความกลัวกับการไม่ถูกความกลัวกดให้เราต้องตัวสั่นขวัญแขวนกับสิ่งที่มาข่มขู่เรา มันคือความแตกต่างในความสัมพันธ์กับพระเจ้าพระบิดาผู้ทรงเป็นพระเจ้าผู้พิพากษาโลก มันคือความมั่นใจว่าเราคือทายาทร่วมกับพระคริสต์…และอะไรอีกมากมาย เลือกเถิดที่จะมีพระวิญญาณฯ