“เมื่อข้าพเจ้าทะเลาะกับสุนัข”
เช้าวันหนึ่ง ขณะข้าพเจ้าขี่จักรยานผ่านจุดกลับรถ สายตาของข้าพเจ้าไปกระทบกับสายตาของสุนัขตัวหนึ่งที่อยู่ริมถนน ขณะขี่ผ่านมัน มันก็เดินตรงเข้ามาหาข้าพเจ้าอย่างตั้งใจจะเห่าและกัด ข้าพเจ้าส่งเสียงไล่มันด้วยคำว่า เฮ้ย….เฮ้ย….ไม่ได้ผล กลายเป็นเสียงข้าพเจ้าเหมือนกำลังทะเลาะกับสุนัขตัวนั้น ขณะข้าพเจ้าร้องว่า เฮ้ย…เฮ้ย…ความเร็วในการขี่จักรยานก็ลดลง เพราะต้องมาสนใจกับการส่งเสียงร้องคำว่า เฮ้ย…เฮ้ย….เพื่อจะไล่สุนัขตัวนั้น ความจริงข้าพเจ้ามีประสบการณ์กับสุนัขวิ่งไล่และเห่ามาหลายครั้งขณะขี่จักรยาน มีครั้งเดียวที่ถูกงับที่ต้นขา แต่ไม่เข้า เพราะสุนัขตัวนั้นโผล่ออกมาตอนไหนก็ไม่รู้ มาอย่างเงียบ ยังรู้สึกถึงเขี้ยวยาวของสุนัขตัวนั้นที่ยังไม่ทันได้ฝังเขี้ยวก็หลุดออกไป เป็นเพราะข้าพเจ้าไม่ได้ส่งเสียงร้องเฮ้ย…เฮ้ย… แต่ตั้งใจซอยเท้าถีบจักรยานไปไม่หยุด ความเร็วก็ช้ากว่าที่ขี่ในเช้าที่จุดกลับรถ ข้าพเจ้ามานึกทบทวนถึงสาเหตุที่สุนัขมาวิ่งไล่ ขณะขี่จักรยานผ่านมัน ประการแรก สุนัขมันหวงอาณาเขตของมัน แม้จะเป็นถนน แต่หากครั้งหนึ่งเป็นที่อึที่ฉี่ของมัน มันก็จะสรุปเลยว่า นี่คืออาณาเขตของมัน ใครผ่านอาณาเขตของมันไม่ได้ เป็นต้องแสดงอำนาจด้วยการเห่าและวิ่งไล่ ข้าพเจ้าเคยคิดว่า ต้องพกไม้สักอัน จะฟาดให้หัวแบะ แต่กลัวต้องขึ้นหน้าหนึ่งของกระจอกข่าวทั้งหลาย อาจจะมีคลิปโผล่ว่า ศบ.คริสตจักรใจสมานเพชรเกษม 11 ทำร้ายสุนัข ต้องถูกปรับหรือติดคุก ไม่คุ้ม…ไม่คุ้ม จึงหักห้ามใจมิให้แก้แค้นสุนัขตัวแสบทั้งหลายที่ทำเป็นอวดดี เที่ยวเห่า เที่ยวโชว์อำนาจไปทั่ว คิดอีกที เฮ้อ….มันก็คือสุนัข จะมีสติปัญญาคิดได้อย่างมนุษย์เราได้ยังไง บทเรียนเรื่องการทะเลาะกับสุนัขยามเช้า ประการที่สอง คือ เป็นเพราะข้าพเจ้าไม่รู้จักจำคำแนะนำว่า อย่าไปสบตากับสุนัข ทำเป็นผ่านไปเฉยๆ เพราะมันกลัวคนอยู่แล้ว แต่พอไปสบตามัน มันก็เลยต้องป้องกันตัวเองก่อนด้วยเข้าใจว่า การสบตาคือการจะทำร้ายมัน เฮ้อ…. บทเรียนนี้ทำให้ข้าพเจ้านึกถึง กาลาเทีย 5:13-15 13 ดูก่อนพี่น้องทั้งหลาย ที่ทรงเรียกท่านก็เพื่อให้มีเสรีภาพ อย่าเอาเสรีภาพของท่านเป็นช่องทางที่จะปล่อยตัวไปตามเนื้อหนัง แต่จงรับใช้กันและกันด้วยความรักเถิด14 เพราะว่าธรรมบัญญัติทั้งสิ้นนั้นสรุปได้เป็นคำเดียว คือว่า จงรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง 15 แต่ถ้าท่านกัดและกินเนื้อกันและกัน จงระวังให้ดี เกรงว่าจะย่อยยับไปตามๆ กัน คนทะเลาะกันเพราะความกลัว กลัวถูกรุกล้ำ กลัวถูกทำร้าย จึงต้องป้องกันตัวเองก่อน การกัดคือการทำร้ายอีกฝ่าย ในยุคนี้ใช้คำพูดกัดก็มี บทเรียนที่ข้าพเจ้าได้รับยังมีอีกว่า ถ้าข้าพเจ้าขี่จักรยานในความเร็วที่ข้าพเจ้าสามารถในปัจจุบัน ไม่มีทางที่สุนัขตัวไหนจะวิ่งตามข้าพเจ้าได้ทัน และขณะวิ่งก็ไม่สามารถที่จะกัดได้ และการงับขณะวิ่งไม่สามารถลงแรงได้ ฮาเลลูยา ขอบคุณพระเจ้า ข้าพเจ้าจะไม่มีวันลดความเร็วในการซอยเท้าขณะที่สุนัขอยากจะหาเรื่องกับข้าพเจ้า เช่น เดียว กัน พี่น้อง อย่าหยุดซอยเท้าที่จะทำดี อย่าหยุดซอยเท้าที่จะผ่านอาณาเขตที่หวงแหนของคนขี้กลัว อย่าหยุดทะเลาะ แต่จงโน้มตัวเข้าใกล้พระเจ้า แล้วคุณจะไม่บาดเจ็บ ไม่ถูกกัดอย่างแน่นอน