“เชื่อ…อย่าได้สงสัย”
มัทธิว 21:18-21 18 ครั้นเวลาเช้า ขณะเสด็จกลับไปยังกรุงอีก ก็ทรงหิวพระกระยาหาร19 และเมื่อทอดพระเนตรไป ทรงเห็นต้นมะเดื่อต้นหนึ่งอยู่ริมทาง ก็ทรงดำเนินเข้าไปใกล้ เห็นต้นมะเดื่อนั้นไม่มีผลมีแต่ใบเท่านั้น จึงตรัสกับต้นมะเดื่อนั้นว่า “เจ้าจงอย่าผลิผลอีกต่อไป” ทันใดนั้นต้นมะเดื่อก็เหี่ยวแห้งไป20 ครั้นเหล่าสาวกได้เห็นก็ประหลาดใจ แล้วว่า “เป็นอย่างไรหนอต้นมะเดื่อจึงเหี่ยวแห้งไปในทันใด”ฝ่ายพระเยซูตรัสตอบเขาว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า เพียงท่านจะมีความเชื่อและมิได้สงสัย ท่านจะกระทำได้เช่นที่เราได้กระทำแก่ต้นมะเดื่อนี้ ยิ่งกว่านั้น ถึงแม้ท่านจะสั่งภูเขานี้ว่า ‘จงลอยไปลงทะเล’ ก็จะสำเร็จได้ คำว่า “ภูเขา” เป็นภาพเปรียบเทียบเหมือนปัญหาและอุปสรรคที่ใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า ขวางทางที่เราจะเดินต่อไป เราอยากจะเคลื่อนภูเขาชีวิตนี้ออกไป ทำไมพระเยซูจึงยกตัวอย่างภูเขา ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่ภูเขาจะเคลื่อนที่ เป็นไม่ได้ที่ภูเขาจะเชื่อฟัง เหตุผลก็เพราะมันคือภาพเปรียบเทียบสื่อความหมายว่า หากเรามีความเชื่อเพียงเล็กๆ ก็จะสามารถทำสิ่งอัศจรรย์ ที่เป็นไปไม่ได้ ให้เป็นไปได้ คำว่า “สั่ง” คือสิทธิอำนาจ คนที่มีความเชื่อในพระเจ้า จะมีสิทธิอำนาจ แม้แต่ภูเขาก็ยังต้องเชื่อฟัง ความเชื่อทำให้มีสิทธิอำนาจที่ไร้ขีดจำกัด ยากอบ 1:6-8 6 แต่จงให้ผู้นั้นทูลขอด้วยความเชื่อ อย่าสงสัยเลย เพราะว่าผู้ที่สงสัยเป็นเหมือนคลื่นในทะเลซึ่งถูกลมพัดซัดไปมา7 ผู้นั้นจงอย่าคิดว่าจะได้รับสิ่งใดจากพระเจ้าเลย 8 เขาเป็นคนสองใจไม่มั่นคงในบรรดาทางที่ตนประพฤตินั้น ยากอบพูดเหมือนพระเยซูคริสต์ …เพียงท่านจะมีความเชื่อและมิได้สงสัย แต่ยากอบกำลังสอนคริสเตียนรุ่นใหม่(ณ เวลานั้น) ให้มีความเชื่อและความถ่อมใจ ยากอบกล่าวถึงคนที่สงสัย เป็นเหมือนคนสองใจ ในที่นี้ใช้คำว่า Double minded คือมีสองความคิด สดุดี 12:2 2 ทุกคนกล่าวคำมุสาต่อเพื่อนบ้านของตน เขาทั้งหลายพูดด้วยริมฝีปากที่ป้อยอและสองใจ คำฮีบรูคำว่า สองใจ หมายถึงคนที่พูดอย่าง หมายความอีกอย่าง คำพูดของคนแบบนี้เชื่อถือไม่ได้ นี่คือลักษณะที่ตรงกันข้ามกับคนที่มีความเชื่อ คนที่มีความเชื่อเหมือนคนที่รักเดียวใจเดียว ไม่เผื่อใจไปรักใคร คนที่มีความเชื่อ คือมีใจเดียว มุ่งหน้าไปด้วยความเชื่อ ไม่เหลือพื้นที่ให้กับความสงสัย ยากอบถึงใช้คำที่แรงกับคนที่สงสัยว่า 7 ผู้นั้นจงอย่าคิดว่าจะได้รับสิ่งใดจากพระเจ้าเลย หนังสือยากอบ เขียนถึงคริสเตียน ดังนั้น การเริ่มต้นบทแรกของหนังสือยากอบที่สอนเรื่องความเชื่อ ก็เพราะต้องมีคริสเตียนประเภทสองใจในเวลานั้น และในเวลานี้ของเรา มีความเป็นไปได้ที่จะมีคริสเตียนสองใจ เพราะมีคริสเตียนที่ขอแล้วไม่ได้รับจากพระเจ้า มีคริสเตียนที่สงสัย มีคริสเตียนที่ไม่เชื่อ และมีคริสเตียนที่โลภ ยากอบ 4:3 3 ท่านขอและไม่ได้รับ เพราะท่านขอผิด หวังได้ไปเพื่อสนองกิเลสตัณหาของท่าน นอกจากความเชื่อจะต้องแน่วแน่แล้ว ความเชื่อยังต้องถูกนำไปใช้อย่างปราศจากตำหนิอีกด้วย เริ่มต้นด้วยการ “เชื่อ…อย่าได้สงสัย” ขอให้พี่น้องทุกท่านจงประสบความสำเร็จในการใช้ความเชื่อในพระเยซูคริสต์เจ้า “เชื่อ…อย่าได้สงสัย” อาเมน