“เป็นที่ต้องการ….”
มัทธิว 5:13 13 “ท่านทั้งหลายเป็นเกลือแห่งโลก ถ้าเกลือนั้นหมดรสเค็มไปแล้ว จะทำให้กลับเค็มอีกอย่างไรได้ แต่นั้นไปก็ไม่เป็นประโยชน์อะไร มีแต่จะทิ้งเสียสำหรับคนเหยียบย่ำ
ย้อนกลับไปในยุคสมัยที่อาณาจักรโรมันรุ่งเรือง ‘เกลือ’ ถูกนำมาจับจ่ายใช้สอยแลกเปลี่ยนกับสิ่งของต่างๆ ราวกับว่าเป็นเงินตรากันเลยทีเดียว นั่นเป็นเพราะความหายากของมันจึงทำให้ต้องมีการขุดเหมืองลงไปเอาเกลือขึ้นมา อีกทั้งยังมีกระบวนการขนส่งที่ยุ่งยากที่ต้องทำกันในช่วงหน้าแล้งเท่านั้นเพราะความชื้นจะทำให้เกลือมีเชื้อรา แถมยังต้องคอยระวังเหล่าขโมยโจรกันอีก นอกจากนี้เกลือยังเป็นสิ่งสำคัญที่สามารถใช้ประโยชน์ในชีวิตประจำวันของผู้คนในยุคโบราณอีกมากมาย ทั้งถนอมอาหาร ปรุงรสอาหาร และทำยารักษาโรค จึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมันถึงได้มีค่ามากมายขนาดนี้
เท่านั้นยังไม่พอ ‘เกลือ’ ยังถูกนำมาใช้เป็นสิ่งตอบแทนค่าแรงให้กับเหล่าทหาร เวลาที่พวกเขากลับมาจากการทำสงคราม ผู้เชี่ยวชาญทางด้านภาษาศาสตร์จึงได้ตั้งข้อสันนิษฐานเอาไว้ว่ารากศัพท์ของคำว่า Salary (เงินเดือน, สินจ้าง) ก็น่าจะมาจากการจ่ายค่าแรงด้วยเกลือ (Salt) ของอาณาจักรโรมันนี่แหละ ในอดีตที่ผ่านมา ‘เกลือ’ เป็นแร่ที่มีความสำคัญมากจริงๆ มันเป็นตัวการที่ทำให้เกิดสงคราม อีกทั้งยังเป็นตัวชี้วัดถึงความมั่นคงทางเศรษฐกิจของอาณาจักรมากยิ่งกว่าทองคำ
พระเยซูคริสต์ทรงสอนสาวกให้พวกเขาเป็นเกลือ นั่นคือการดำเนินชีวิตอย่างมีคุณค่า เป็นประโยชน์ เป็นที่ต้องการของสังคม เป็นผู้นำการเยียวยาไปสู่สังคมที่บาดเจ็บ และป่วยทางจิตใจ ส่งต่อบาดแผล ทำร้ายกันและกัน ปฏิเสธกัน แสดงความไม่ต้องการกันและกัน คริสเตียนคือสาวก ศิษย์ของพระเยซูคริสต์ที่จะต้องเป็นเกลือ
1โครินธ์10:23-24 23 เราทำสิ่งสารพัดได้ แต่ไม่ใช่ทุกสิ่งที่จะทำได้นั้นเป็นประโยชน์ เราทำสิ่งสารพัดได้ แต่ไม่ใช่ทุกสิ่งที่จะทำให้เจริญขึ้น24 อย่าให้ผู้ใดเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว แต่จงเห็นแก่ประโยชน์ของคนอื่น
ขอให้เราที่เป็นคริสตจักรดำรงอยู่เป็นที่ต้องการและเป็นประโยชน์ของสังคม อาเมน